Iets over mijn achtergrond

Ik ben geboren in 1960 te Rotterdam. En zo lang ik me kan herinneren heb ik naar â€˜Huisâ€™ verlangd, en geweten dat dit Thuis niet in deze wereld te vinden was. Het disfunctionele gezin waar ik in opgroeide, versterkte dit gevoel. Alle energie ging op aan overleven, vooral door zo min mogelijk â€˜aanwezigâ€™ te zijn en niets te laten merken. Rond m'n 26e hield dit masker niet meer. Ik kreeg ik last van enorme paniekaanvallen. De ommekeer kwam toen ook mijn toenmalige partner me letterlijk naar het leven begon te staan. Inmiddels 'herinnerde' ik me namelijk hoe ik in dit leven terecht was gekomen: ik was de hemel uitgestuurd! Ik deugde niet. Ik kÃ³n niet eens terug naar huis, de dood was geen escape meer.
Vanuit pure wanhoop durfde ik eindelijk hulp te vragen, het roer moest om. Er volgden vele jaren en allerlei therapieÃ«n (Transactionele Analyse, Lichaamswerk, Innerlijk kind werk, Psychodrama, Padwerk etc) om enigszins om leren gaan met alle (zelf)haat, schuldgevoel en doodsangst die ik voelde. Om te leren het leven voldoende veilig en de moeite waard te maken, om anderen dichtbij te latenâ€¦.. Ik heb veel baat gehad bij al deze hulp, het was een noodzakelijke fase van 'werken aan mezelf' om eerst maar eens voldoende psychisch weerbaar te worden.

Tot die tijd had ik allerlei baantjes, opleidingen en relaties achter de rug. Zo had ik o.a. een studie Pedagogie, een opleiding Natuurgeneeskunde, Jungiaanse Astrologie en Droomwerk gevolgd. Ik had bij een alternatieve uitgeverij gewerkt, op een biologisch tuinbouwproject, was in de kraak- en vrouwenbeweging actief geweest en nog veel meer. Echter: zodra ik voor een groep iets moest zeggen of laten zien, raakte ik in paniek en vluchtte voortijdig weer weg zonder iets af te maken.

Maar langzaam ging het bergopwaarts, en durfde ik me ook voor langere tijd te verbinden. En zo heb ik uiteindelijk vele jaren in de (heilpedagogische) zorg voor kinderen met allerlei ontwikkelingsstoornissen gewerkt. Ook maakte ik kennis met het esoterisch Christendom, de Christengemeenschap en Hans Stolp; naar zo'n God durfde ik stilletjes wel weer te verlangen.

Na weer een diep dal tgv een miskraam en verbroken relatie, ervoer ik tijdens een aantal sessies regressietherapie dat wat ik ten diepste ben, nooit aangetast is, ook nooit gekwetst kÃ¡n worden. Dat mijn gevoel niet te deugen alleen maar een gedÃ¡chte is, waar ik niet mee samen hÃ³ef te vallen! Wat een openbaring!

Ik zou dit besef nog vele malen kwijtraken, maar was op weg gezet. Want na een periode van Advaita was rond 2000 ook Een cursus in wonderen op mijn pad gekomen. De Cursus leerde me: we drÃ³men slechts van ballingschap, maar zijn perfect in staat te ontwaken tot onze werkelijkheid, die Eenheid en Liefde is! Mijn idee de hemel uitgestuurd te zijn, leerde ik verstaan als de ego-projectie van een zelfgekoesterd, illusoir afscheidingsidee... Ik leerde dat het altijd mogelijk is het verleden los te laten, en de toekomst in Gods handen te leggen. (Sterker nog: het verleden en de toekomst, ze blijken alleen te kunnen bestaan in de gedachten die ik nu heb...). .

En er was die belofte: ik hoefde het niet meer alleen te doen, Jezus had z'n hand al die tijd al naar me uitgestoken! Langzaam, al oefenend, werd dit ervaarbaar.

En zo is de Cursus is inmiddels mijn vaste reisgids geworden. Ik voel me zeer dankbaar een innerlijke leraar gevonden te hebben waar ik op kan vertrouwen. Een reisgezel die ons werkelijk Thuis brengtâ€¦ daar waar we nooit zijn weggegaan.